Wintertoernooi

20:00 Zoals normaal waren de Udense kanaries op tijd om, onder virtueel gejuich de versgesproeide arena binnen te treden voor hun titanenstrijd tegen de Boekelse smurfen. De Boekelse equipe was zo onder de indruk dat ze maar schoorvoetend, een voor een de kampplaats opkwamen. De almachtige tegenstander ziende werden gelijk maatregelen genomen om de balans van het conflict in het voordeel van de Blues te laten uitkomen.
Ten eerste werd de sproei-installatie niet uitgezet zodat de spelers met bril last hadden van verminderd zicht en de spelers met vis-affiniteit zich extra op hun gemak voelde. Ook zorgde deze extra douche er voor dat de spieren van de gele goden minder soepel gingen werken zodat de blauwe types meer kans hadden om de snelheid van de gele atleten bij te houden.
Door meelij te wekken kregen we een van de verdedigende azen van Uden in blauwe kledij. Keer op keer wist deze held Frank Verbeek de aanval van zijn gele collega’s in de kiem te smoren en de verdedigende actie gelijk om te zetten in een vrijwel dodelijke aanval.
De combinatie van deze factoren maakte dat een blauwe aanvalsgolf keer op keer tegen de goudgele verdediging aanbeukte. Telkens variërend tussen de losgeslagen en om zijn tegenstanders heendansende kunstenaar Jan, de zigzaggende cijfergochelaar Joost en de altijd scherp staande Frank kreeg de Boekelse trots steeds meer zelfvertrouwen. Dit resulteerde er in dat de zonen van de zon de verdediging van het doelgat over moesten laten aan “Shiva” Arjen Jeurninck. Met complete doodsverachting wist hij keer op keer het miniscule balletje uit het enorme doelgat te werken. Wat Boekel ook deed, de doelman was niet te passeren. Boekel zou Boekel niet zijn als ze niet constant bleef proberen ondanks de aanmoedigingen van Guus van de Heuvel die als een ware Peter R. deVries riep om de opsluiting en vastzetting van de Blauwe bedreiging.
Uiteindelijk kon vrouwe fortuna het niet langer aanzien en gaf ze haar Boekelse beschermelingen een voordeeltje waardoor ze vlugjes een bal achter de Udense “van Breukelen” legde.
Uden reageerde daarop met een waar offensief wat de ultramarijnen groep zo terugdrong dat ze vlug Kyron opriepen om de ontstane scheuren te dichten. Dit deed hij zo effectief dat hij menigmaal bij zijn collega-verdediger van het andere team te vinden was.
De okerkleurige strijders moesten uiteindelijk een strafcorner afgeven. De eigen medisch specialist schatte de afstand in, en gaf de voorzet precies op maat waardoor de slagman genadeloos uithaalde en de keeper tot een fameuze redding dwong. De nu gekeerde bal kwam in de buurt van de Robert, “middeveld haas” van Boekel die de bal controleerde, in de juiste houding kwam en, na kort oogcontact met de keeper, de bal onverbiddelijk buiten het bereik van keeper en spelers de bal langs de paal binnen de goal speelde.
Dit kon Uden niet op zich laten zitten en ze organiseerde snel een aanval waarbij de Boekel nog een keer lieten aanvallen om vervolgens de val dicht te laten klappen, de bal schoof van goudvink naar goudvink, smurf na smurf aan de grond genageld laten staan. Via prachtig combinatiespel kwam de bal richting cirkel. De keeper van Boekel riep in een laatste krachtsinpanning nog naar zijn verdediging maar dat mocht niet baten. De bal kwam in de buurt van de aas Nick Klaassen die de knikker zag, een ogenblik verstarde, de afstand tot de goal inschatte, de stick naar achteren liet gaan en, onbarmhartig met een venijnige klap de kansloze doelman van de thuisclub versloeg. Niet lang daarna werd het duel gestaakt en gingen de heldhaftige strijders naar de clubgebouw alwaar hun een hartversterkertje wachtte, gevolgd door een warme kop soep, roggebrood met spek en een heerlijke warme douche en droge kleren.

21:00 De wedstrijd tussen de zwarte panters en de groene strijders werd er een die uw verslaggever uit de droge kantine heeft moeten zien. De titanen die ten strijde trokken in dit weer hadden beide een andere tactiek. De zwarte ninja’s maakte gebruik van de watervlugge huurlingen die ze van de thuisclub hadden “geleend” die vanwege de aanwezigheid bij de eerdere match al lekker ingespeeld waren. De Boxmeerse kikkerprinsen maakte gebruik van hun natuurlijke schutkleur om de tegenstander keer op keer te verassen. Het spel golfde op en neer terwijl binnen de erwtensoep vlotjes door de kelen gleed. Menig aanval werd gesmoord in de schier perfecte verdediging. Ondanks een klein leeftijdsverschil wisten de speler toch keer op keer zichzelf te overtreffen om net die ene pass of block te zetten en het spel weer te kantelen. Het spel bleef gelijkelijk opgaan totdat het einde van de wedstijd naderde. Als een echte Oosterbuur wist onze Koi-reparerende collega zijn germaanse goden gunstig te stemmen en te doen waar hij al de gehele avond niet in geslaagd was, het maken van een treffer. Hiermee werd gelijk de kamp beslecht en werd de gang naar binnen gemaakt.

Daar aangekomen zagen ze tot hun verbazing dat de de verslaggeving in “retro”-modus was uitgevoerd en ze de sappige details van de strijd pas op een later moment gingen krijgen.